Село Абатхев (Хашут)

Ամբողջ կյանքում գյուղում ապրած , մեծ չարչարանքով իրա հացը վաստակած մեր համագյուղացիներից մեկի տղան Ռուսաստանում բավական հաջողություններ է ունենում անձնական բիզնեսում և մի տարի որոշում է ընտանիքով գնալ հանգստանալու ծովափնյա հեռավոր երկրներից մեկը ու այդ մասին հեռախոսով ասում է մորը: Երբ տղայի մայրը լուրը հայտնում է ամուսնուն, նա իրա խիստ վրդովմունքն է արտահայտում ու հարցնում. "Ինչերին է պետք էդ հեռու էրկիրը?"
Կինը ավելի ժամանակակից լինելով, բացատրում է , որ ներկա ժամանակներում, հնարավորություն ունեցող մարդիկ այդպես են վարվում. գնում են տարբեր երկրներ տեսնելու ու նաև ծովում լողանալու, հանգստանալու: Ամուսինը պատասխանում է. "Հլա իդոնց խելքին այե, նախիրմ փարեն ծախսեն կու, թե էրթան չիտեմ ուրան: Թող տելեվիզորը միացնեն օ դիվանին նստին ինչղ երկիր կուզեն թող սեյ էնեն: Լողացվիլ է կուզեն - թող վաննեն լիքը ջուր լլեն օ մեջը ինչքան օ կուզեն լողացվին"