Առաջներում տարվա տաք եղանակներին, երբ չկային սառցարաններ, մթերքները պահելը դժվար էր: Գյուղում դիմում էին զանազան միջոցների: Օրինակ, միսը սարքում էին ղաուրմա, կարագը աղ էին դնում կամ հալում դարձնում էին յուղ: Սակայն դրանք էլ վստահելի միջոցներ չէին: Մի անգամ մեր գյուղում, մեկի տանը հալած յուղը երկար մնալուց կծվում է ու դառնում քիչ պիտանի: Տան տերերը մոլորվում են ինչ անել,բայց նրանց ճարպիկ փոքր տղան առաջարկում է կծված յուղը տանել ու ծախել: Մի քիչ չեմ ու չում անելուց հետո, ծնողները համաձայնվում են քաղաքում ծախելուն: Տղան դույլով յուղը վերցնում, տանում է քաղաքի շուկան, տեսնում է գները ինչպիսին են ու ավելի էժան գնով առաջարկում գնորդներին: Շուկայի տնօրենը(դիրեկտորը) տեսնում է մի միամիտ գյուղացի տղա բավական էժան գնով յուղ է ծախում, գինը ավելի էժանացնելով ամբողջը վերցնում ու տանում է տուն: Տղան հաջող առևտրից հետո շուկայց անմիջապես հեռանում է: Տուն տանելուց ու յուղի որակը տեսնելուց հետո, դիրետորը ջղայնացած վերադառնում է ու փնտրում տղային. " ՈՒր կորավ ադ լակոտը, վեր գեղեն էր, ասքան տարի բազարի դերեկտոր եմ ասպես մարս ֆալան էնող չեր էղե": Վաճառողները առերևույթ դիրեկտորին քաջալերելով, ներքուստ տղայի կողմն են լինում ու չեն մատնում:
Всего: 330177 
Новых за месяц: 4 
Админы сайта: 1
Модераторов: 1
Проверенных: 5 
Обычных юзеров: 330170 
Девушек: 90
