Ինչպես երևում է , մեր այս սայթից օգտվում են նաև մեր հարևան գյուղերի բնակիչներիը: Փոքր պատմություն ներկայացնենք նաև նրանց կյանքից: Սա ես լսել եմ Նեոխրեբում ապրող մեր մի համադասրանցուց: Այն ժամանակ մենք ընդունեցինք որպես իրականություն: Հիմա էլ ենթադրենք , որ այն իրապես եղել է: 4-րդ հանքահորում(шахта) աշխատող մի Նեոխրեբցի բանվոր,գիշերային հերթափոխը վերջացնելուց հետո, որոշում է հետը տուն տանել հանքահորում վագոնիկների ռելսների համար օգտագործվող փայտերից (шпала) մեկը: Մեր գյուղացիների տեսանկյունից հանցանքը մեծ չպետք է նկատվի, քանզի իրենք գյուղին մոտիկ անտառ չունեն:Այստեղ հիշենք նաև, թե Նեոխրեբցիները մեզ ինչ են անվանում… Հսկողների համար աննկատ պլանավորածը հաջողում է ու փայտը շալակած ճամփա ընկնում դեպի գյուղ: Այն բավական ծանր է լինում, բայց քանի որ գողացված է, աշխատում է արագ հասցնել տեղ: Ահագին տարածություն անցնելուց հետո շատ հոգնում է, մտածում հասնել մի ապահով տեղ ու նոր հանգստանալ: Մի կերպ հասնում է գյուղի սահմանին, հիմա էլ վախենում է գյուղացիներից տեսնող լինի:Այսպես շարունակելով ճանաբարհը, մտքում ամեն անգամ նշանակետ է վերցնում ինչ որ մի բան(ծառ,ցանկապատ, տուն և այլն) ու որոշում այնտեղ հասնելուց հետո հանգստանալ, բայց այդպես էլ, առանց դադարի շարունակում է գնալ: Վերջապես նկատում է, որ տնից շատ հռու չի, վերջին ուժերրը լարում ,հալից ընկած մի կերպ տեղ է հասնում: Մարդը հոգնած, տանջված պառկում է քնելու: Գիշերվա կեսին արթնանում է կնոջ աղմուկ-աղաղակից , թէ ինձ տանում են…, հասեք... Արթնանում ու տեսնում, որ ինքը փայտի փոխարեն իրա կնոջը շալակն առած դռնից դուրս է տանում: Արագորեն կնոջն իջացնում է, հանգստացնում ու խնդրում մարդու բան չասի: Կինը բավական խոնարհ է լինում ու ինչպես նկատեցիք,մինչև հիմա այս պատմությունը որևէ մեկին չի պատմել:
Всего: 330177 
Новых за месяц: 4 
Админы сайта: 1
Модераторов: 1
Проверенных: 5 
Обычных юзеров: 330170 
Девушек: 90
